Thuis in Kyoto

Buwuu mijn reis naar Shikoku is met 1 dag vertraagd. Dit omdat ik mijn fiets in een bepaalde Bike bag moet stoppen en dus ook de wielen eraf moet halen. En om dit te doen moet de lucht uit de banden er ook uit anders gaat ie niet door de remblokjes door. Opzich geen probleem,, bike bag had ik al,, en gister ook een klein pompje gekocht. Dus s avonds even alles uitproberen,,doet die pomp ineens moeilijk. Kan ik niet meer oppompen. Shit. Hier had ik niet op gerekend... Verder paste mijn fiets ook niet echt goed in de bike bag van Mansaku. En ook omdat ik bang ben zijn tas stuk te maken wil ik er liever zelf een hebben. Dus er zat niks anders op om vanochtend terug te gaan naar de fietswinkel ( 1 pluspunt, die jongen di me nu 2 keer uitstekend heeft geholpen was echt ontzettend leuk :3). Mijn trein zou alleen om 11.30 am vertrekken, die heb ik dus niet gehaald. Nou opzich ok, ik was echt te gestressed door alles wat de laatste dagen tegen zat. Dat zal ik maar ook meteen vertellen :p... Ik ben van 2 dagen de foto s kwijtgeraakt. Ik had ze op USB gezet,, maar dat frut ding ( in thailand gekocht ..) verliest blijkbaar af en toe geheugen. Misschien waren dat wel mijn mooiste foto s :(... Maar ik wil er niet meer aan denken want dat doet mijn hart pijn. Verder was het een paar dagen terug Gion Matsuri. Het grote festival in Kyoto. Ik had de mooie wagens al gezien maar de 17de was de grote optocht. Rond 2 uur pm ga ik rustig de stad in.. blijkt de optocht al afgelopen te zijn. Bwaaa waarom waarom check ik niet even .. Maar aan de foto s te zien was het toch niet zo mijn ding. Een soort carnavals optocht met veel chiquere wagens en een miljoen mensen die willen kijken in de bloedstollende hitte. Na 30 min loop ik teleurgesteld terug naar mijn fiets,, die geparkeerd stond met zon 20 andere fietsen. Alleen stonden er nu 0. Uhhh ja. Wat thé fuck. Waar is mijn fiets? Op de grond zie ik een blaadje liggen met een locatie erop. Na 2 uur lopen kom ik daar aan,,, op een plaats met echt 1000en fietsen. Ik vraag waar is mijn fiets en waarom hebben jullie hem gepakt? Blijkbaar is het tegen de wet om in het centrum daar je fietsen te stallen. Ja hallo,, hoe kan ik dat nou weten!? ging altijd goed tot nu toe en je ziet er zoveel fietsen staan. Maar mijn zielige reiziger act werkte niet en ik moest verdomme nog 23 euro dokken ook nog. Ik was echt pischagerijnig, die mensen daar bleven alleen zo beleefd en vragen over mijn reis,, grrr ik had daar echt totaal geen zin in, ook nog is verkeerde schoenen aan en daarom blaren op mijn voet ( en het was dus echt bloedheet!). Maar ook hier wil ik niet meer aan denken :p. Mansaku zei it s ok,, only one bad thing happened so far right... Ok dat is ook wel zo. Toch had ik liever dat ie met me mee zou schelden op die stomme regel. Maar dat zijn eigenlijk de enige minpunten. Want ik wilde eigenlijk gaan schrijven over Kyoto nu ik toch een extra dag heb hier en het zo hard onweert dat ik het liefst onder de tafel zou kruipen. Mansaku s kamer heb ik net al schoongemaakt.

Maar Ok, Kyoto. Kyoto voelt ondertussen net als thuis. Ik weet de weg naar verschillende supermarkten, ik weet de weg naar alle buurten hier, ik heb mijn handge routes naar het centrum al uitgevonden, Ik weet precies waar ik bepaalde winkels kan vinden, mijn favo chill plekjes, kortom ik voel me al helemaal thuis hier. Na mijn korte uitstapjes naar Osaka, nara en gifu voelt het ook echt thuiskomen hier in Kyoto. Kyoto heeft echt een totaal andere sfeer dan Tokyo. Daar zijn alle mensen zo robotachtig,, hier is dat allemaal veel v¥en veel minder. geen grote wolkenkrabbers vol met bedrijven,, geen 10tallen metro en trein lijnen etc etc. Kyoto voelt helemaal niet als een reusachtige stad aan. Toch heeft het een inwoneraantal van 1.5 miljoen. En als je zo door de stad fietst,,, is het ook echt heel heel groot, maar door het gemis aan enorme hoge gebouwen voelt het klein. Ook omdat je ondanks alles in bijna alle buurten een dorpgevoel hebt,,, ineens zit daar een kleine groente tuin,, midden in de stad,,, En door de grote rivier die erdoorheenstroomt met langs de hele lengte een soort park,, zitten daar ook veel reigers en ander langorige vogels. Langs die rivier is echt te relaxt, mensen die joggen, fietsen, trompet spelen, gitaar, zonnen, slapen, zangoefeningen, kinderen die over de stenen in het water springen. Mansaku woont helemaal in het noorden van Kyoto , net langs die rivier. Als ik dus naar het centrum moet, hoef ik alleen 6 of 7 km langs die rivier te gaan en daar ben ik dan in het centrum. Ideaal. Kyoto is echt een fietsstad omdat het zo plat is,,, fietsers mogen op de straat maar eigelijk fietst het merendeel op de stoep met alle voetgangers. Eigenlijk heel irritant,,voor beide partijen lijkt mij. Langs de rivier is ideaal, want ga je daarvan weg, dan moet je elke 10 min 3 min op een stoplicht wachten. Pfff met de auto door kyoto is echt een hel,, en met de fiets ook dus als je over de straat moet en dan heb ik toch heel vaak moeten doen. Maar ik had het niet anders gewild, ik had echt niet elke dag de metro of bus willen pakken. Dan ben ik 1 niet flexibel en kon ik kyoto niet echt ontdekken, plus ik zou uiteindelijk waarschijnlijk even veel geld kwijt zijn geweest. Daarom zijn Mansaku en ik de eerste dag meteen op zoek gegaan naar een fiets voor mij. Ik ben meestal van eerst naar veel winkels kijken en dan beslissen,, maar bij de eerste winkel was er een fiets die opzich perfect was,, al iets boven mijn budget maar Mansaku was zo enthousiast en ik wilde eigenlijk niet meteen de zeikerd spelen. Maar goed dat ik die hebt gepakt,,, want ik kan de willen en vrij gemakkelijk afhalen dus, hij heeft er ook een bagagedrager opgemonteerd en wat lichtjes. Plus hij is echt heel licht. Ook fijn, want ik ga deze fiets dus morgen meenemen naar Shikoku en dan Kyushu. Hij moet dus mee de trein in, in een speciale fiets tas. Wel een gedoe maar op deze manier kan ik echt goed rondtrekken :). Had vanuit NL een simpele fietstas meegenomen en daar past al mijn bagage perfect in voor de komende maand. Maar terug naar Kyoto.
Ja,, poeh ik weet ook echt niet meer wat ik hier allemaal heb gedaan. Is ook te veel om op te schrijven. Ik ben hier mede zo lang omdat ik dus mijn gevoelens voor Mansaku recht moest zetten. Dat wil zeggen,, te verdrijven, want dit hele jaar heb ik hem niet uit mijn hoofd kunnen zetten,, een soort ideaalbeeld van hem heb ik gevormd want echt,,ik zou echt niet met hem samen kunnen zijn. Om 1000 redenen! Maar ik moest hem wel vertellen,,na 3 dagen kwam eindelijk het gesprek. Ik moest het gewoon kwijt. Nu kan ik hem ook zonder enige twijfel of gevoel uit mijn hoofd zetten :).
Mansaku wil uiteindelijk een guesthouse hier hebben, om dit te doen is hij nu aan het sparen,, door te werken in een of andere chinese restaurantketen , en een eigen bedrijfje aan het opzetten om Nepalese spullen hier door te verkopen,, en een winkeltje in thailand beginnen met een vriend van hem daar. De foto s van wat ie wil verkopen heeft ie me nu al 30 keer laten zien,, en zijn hele plan verteld ook. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat het hem gaat lukken, maar ik heb toch mijn twijfels over hoe makkelijk het zal gaan :s. Ik bedoel,, je hebt hier zo ontzettend veel winkels met oost aziatische spullen voor een spotprijsje, mensen worden al overladen door keus,,ik weet niet hoe makkelijk hij op de markt denkt te komen. Hij wil een paar van zijn spullen dan zetten in restaurantjes, en andere winkels van vrienden van hem,, om zo een andere markt aan te trekken. Dat is zijn stijl zeg hij,, hij wil niet aan jan en alleman verkopen. Ik denk dat ie niet te kieskeurig moet zijn daarin maar het is zijn stijl,, dus laat ik hem maar doen. Wat ben ik ook de hele tijd aan het afdwalen! Sorry hoor.. Kyoto,,
Kyoto is dus eigenlijk voor het grootste deel van de geschiedenis de hoofdstad geweest van Japan. Tokyo is pas sinds rond 1870 bij de meiji restauratie ( Modernisatie van Japan :Einde tokugawa, Shogun periode). Kyoto heeft in dat opzicht dus veel meer cultuur en historie te bieden. Met 17 unesco world heritage plaatsen, maar liefst 1600 buddist tempels en meer dan 400 shinto tempels weet je ook bij god niet waar je in godsnaam ( kami s naam) moet beginnen. Waar je ook loopt hier,, je komt om elke hoek wel weer een tempel tegen. In het begin ga je nog vol opwinding elke tempel binnen,, maar ik raakte toch al vrij snel uitegtempeld. Ik heb nu de mooiste tempels eruit gepikt,, de meest beroemde zoals Kinkaku-ji, ginkaku-ji, kiyomizu dera, fushimi inari taisha, en natuurlijk nijo-jo kasteel van Ieyasu Tokugawa, een van mijn grote helden. Verder dus nog meer tempels. Vaak kun je niet naar binnen,, of je moet best veel betalen. Op een tempelcomplex heb je zo veel huisjes met tuinen,, en elk huisje vraagt zo n 4 of 5 euro entree. 1 keer gedaan, was leuk om door zo n oud huis te lopen en zo n grind tuin te zien maar vond het best veel geld voor wat het gaf. De eerste week heb ik volgens mij toen ook veel rondgefietst, tempels bezocht en lekker gegeten. Ik heb nog een vriend in Kyoto,,iemand die ik afgelopen september onderdak heb geboden on NL en door amsterdam heb rondgeleid. Hij was blijkbaar zo dankbaar en vond het zo leuk dat ik nu hier was.... hij heeft me echt in totaal 4 keer mee uit eten genomen,, met de auto rondgereden, en als klap op de vuurpijl heeft hij me een Geisha make over gegeven. Woah.. echt wow,, ik weet niet waaraan ik dat allemaal verdient heb,, maar ik kon echt niet afwijzen. Die geisha make over was echt gaaf,, leek me eerst vrij toeristisch iets, maar sinds de japanners de grootste toeristen in hun eigen land zijn, voel ik me zelf helemaal geen uber toerist. Ben blij dat ik deze ervaring heb kunnen meemaken! Was echt te cool om al die lagen kimono s aan te hebben,, die make up op,,en heb er nog een hele mooie fotoshoot van als herinnering! :D
Verder,, wat doe ik hier,, ik ga zo af en toe naar het badhuis,, dat is namelijk zo chill. Heel heet water,, verschillende soorten baden, koud bad, elektrisch (!!!!), medicijn tegen reuma bad, bubbelbad, houten bad, sauna. Ahhh heerlijk! Verder kook ik vrij vaak zelf hier,, ik wilde echt japans leren koken deze maand, daar is vrij weinig van terecht gekomen helaas. Het gaat zo moeilijk als je van 80% wat er in de supermarkt staan geen benul hebt wat het is, waar het naar smaak, er staat ook geen engelse omschrijving bij ofzo. Dus heeft ook weinig zin om recepten op te zoeken. Mansaku heeft 1 keer uitgebreid voor me gekookt. Dat was echt geniaal,,heb daar een beetje van afgekeken en probeer dat af en toe voor mezelf te maken. Mansaku werkt vaak van middags tot s avonds 10, 11 of 12 uur dus ik eet vaak alleen hier. Maar dat is opzich wel prima,,:)
Ik heb hier in Kyoto opzich geen jongeren leren kennen.. Japanners,, in elk geval de h¥jonge zijn gewoon heel erg verlegen hier. Misschien heb ik het zelf ook niet opgezocht. Maar ik heb vaak met winkeleigenar(essen) gekletst,, thee gedronken en uiteindelijk met hen op de foto gegaan als herinnering ,,voor mij en voor hen :p. Ze vinden het altijd zo leuk als ik ineens japans tegen ze praat. Afgelopen week heb ik een kimono gekocht voor een spotprijsje,, kreeg er de jas, en allemaal extra dingetjes gratis! Ik heb haar later mijn oude kimono gebracht die ik toch niet naar NL terug wilde nemen.
Poeh verder,, ik heb vast nog veel meer te vertellen maar ik weet zo snel niet. :p Het wordt ook al weer een lang verhaal. Dus ik ga stoppen. Morgen ga ik dus weg,, en heb niet zo vaak internet meer dus mijn verhalen zullen niet heel regelmatig meer verschijnen!

Hopelijk wordt het weer in NL snel beter :)

kusjes!