Land of the kings, land of the poor

Hoi allemaal

Alles gaat nog goed hier in India! Ik moet weer even nadenken hoor, wat we allemaal ook al weer hebben meegemaakt de afgelopen dagen.. Volgens mij was ik de vorige keer geeindigd op onze eerste dag in delhi. De tweede dag zijn we meteen in de ochtend naar het beruchtte treinstation gegaan, en mooi in een gecoolde ruimte, zonder hassle onze treinkaartjes kunnen bestellen voor die middag. Om toch nog iets van delhi te zien hebben we een riksha gepakt naar het rode fort in delhi. Imposant vanaf de buitenkant, maar niet heel erg boeiend aan de binnenkant helaas. Ze kunnen er iets moois van maken, maar het zag er een beetje vervallen uit. Voor een dagtrip naar delhi zou ik in ieder iets anders aanbevelen. Bij het rode fort hebben de eerste hindi s om een foto met ons gevraagd. Vlak bij het het fort staat een enorme moskee, jama majid ofzo, en er zou wel 25000 man in kunnen. Zou je denken dat dat makkelijk te vinden is, zo n grote moskee, maar door al die mensen die je achterna lopen omdat ze je ergens naartoe willen brengen en dingen willen verkopen, was dit een onmogelijke opdracht. We besloten weer terug te gaan naar ons hotel in paharganj en daar te eten op een rooftop restaurant. Hier hebben we lekker een pizza op en onze eerste lassi. Pascal meteen helemaal weg van de mangolassi. Dat is dus een soort yogortdrank met een fruit, of zout, of suiker. 
Voor de trein moesten we op het treinstation van het oude delhi zij, vlakbij red fort. Wel een avontuur trouwens in zo n riskha door de chaos. Een uur van te voren waren we daar, want op je treinkaartje staat natuurlijk niet waar je moet zijn. Nadat we alle 17 sporen door waren gelopen en niet onze trein konden vinden, werd er omgeroepen dat we op spoor 1 moesten zijn. Kaaak weer dat hele eind terug met backpack in de hitte en al die mensen. Er loopt echt vanalles rond joh.. En ligt en slaapt. Een slapende man werd ondertussen beroofd van een soort schep door een andere man die die schep met zn tenen weg probeerde te grissen. Kan gewoon. Onze trein was lang, maar echt heel lang. Na wel 10 min lopen langs de trein vinden we eindelijk onze coupe. Dit was chill man, nog nooit zo n luxe trein zit gehad. We hadden gewoon een heel bed. Met dekens, kussens, airco. Tegenover ons zaten nepalese soldaten waar we een leuke tijd mee hebben beleefd. Pascal probeert tevergeefs diepgaande gesprekken te voeren met deze mannen, maar je ziet dat ze er de ballen van begrijpen omdanks ze braaf ja knikken. Wel gul waren die soldaten, we mochten lekker smikkelen van hun grote zak opgedroogde geiten balzak/ huid/oor. Wat het precies was, keine ahnung. Op aandringen nam ik ook een stuk. Nou dat rook en smaakte als de dood. Ik verstopte de rest maar een de hoek van mn bed. Na een dutje draaide ik me om en kwam ik met mn neus weer boven die geitenbalzak. Jakkes, ook goedemiddag. Pascal dronk ondertussen samen met nepal soldaat van de zelfgemaakte alcoholische drank wat  45% alcohol-wijn moest voorstellen. Gedurende de treinreis kwamen er ook random andere mensen in onze coupe zitten, wat ze precies kwamen doen : kijken. Een meneer was wel aardig. Hij was een wat rijkere indier ( hij had iphone) en kon goed engels. Heel behulpzaam was hij, want hij wilde erg graag zijn visitekaartje afgeven toen we halsoverkop op ons eindstation aankwamen. Dat was even een stress aanval niet normaal. Zit ik gezellig met die gast te praten, kijkt pascal toevallig naar buiten en ziet ie ' jaipur junction' staan. Oh my god!! We moeten er hier uit! Alles moesten we nog inpakken! Als een malle alles in onze tas, en naar buiten. Uiteindelijk bleef die trein 10 min staan, en kwam onze indische vriend naar buiten met zijn visitekaartjes, voor als we problemen hadden. Het was al tegen de avond, rn we hadden ons hotel in mijn gps gezet. We hebben helaas niet kunnen reserveren in mijn droom hotel, maar gelukkig hadden we iig een schone slaapplek. Jaipur is de hoofdstad van rajasthan, een tikkie minder druk dan delhi, maar alsnog. Wij zijn koppig en wilde niet met een riksha worden gebracht, wie weet waar die ons zouden afzetten. Man on man, die wegen die we alleen moesten oversteken. We hebben wel 5 tot 10 min moeten wachten,, het was een grote aaneensluiting van motors, bussen, auto s , fietriksha s en rikshas. Met een hoop getoeter uiteraard. Helemaal bezweet komen we aan in ons jotel, even douchen en eten op het dak van het hotel waar ik eigenlijk heen wilde. De weg ernaartoe was ook weer heftig. Zo was er een man zonder onderbeen, die zijn stompje met iets aan het insmeren was,en  een man die in de vuilnisbelt langs de weg naar eten oid aan het zoeken was. Aangekomen in hotel pearl palace komen we in het paradijs... Ik kan het moeilijk omschrijven, maar het is net een feeen wereld. En wat kon je daar lekker eten, ik durfde er zelfs een kip tandoori te bestellen. Die nacht had ik heel slecht geslapen, de ventilator maakt te veel lawaai en om half 6 begint het " wie heeft de meest imposante ( irritante) toeter" festijn. Die duren ongeveer 5 a 10 seconden,, met een een of andere melodie. Waar dat nou voor nodig is. De eerste dag in jaipur maken we een rondwandeling door de oude binnenstad " the pink city". Alles is hier rood/ roze. Dit heeft maharadja huppeldepup geregeld omdat zijn makker de koning van wales op bezoek kwam. Roze was namelijk de kleur van gastvrijheid. Als toevoeging van de koeien en honden op straat in delhi, liepen hier ook zo nu en dan kamelen en geverfde olifanten tussen het drukke verkeer. De oude stad is een grote bazaar, met allemaal winkeltjes vol met kleding en andere souvenirs. Rustig kijken zit er niet bij, want elke verkoper zegt je hallo madam, please come look in my shop,  only looking, only for you indian price. In een winkeltje waar ze normaal deden heb ik toch een leuke soort jurk gescoord. We hebben verder een minaret beklommen met uizicht over de stad. Jezus wat groot. In de verrte zagen we ook een behoorlijk donkere wolk aankomen. Nadat pascal de aapjes van alke kanten had gefotografeerd liepen we verder. Bij een ander monument, de hawa mahal begon het me to h een potje te regenen. Voor wel anderhalf uur. Hierna waren de straten geen straten meer maar rivieren. Verstand op nul en er doorheen gaan maar! In een te duur restaurant hebben we daarna iets simpels gegeten, dat was even een miscalculatie. Een muzikant heeft de hele tijd voor het restaurant staan wachten omdat ie hoopte dat we naar zijn muziek wilde komen luisteren. In plaats van negeren zei ik maar voor de verandering dat het een zware dag was en dat we naar het hotel wilde. Dat begreep ie en zei doei. Nou dat ging vlot. Normaal negeren we iedereen maar, dat is een redelijk goede tactiek al voel je je behoorlijk asociaal. Pascal moest daarna heel erg plassen, het duurde een tijd voordat ik hem kon overtuigen dat ie net als iedereen hier gewoon op straat moest plassen. Het was een heel lange plas. Nadat we de volgelopen straten doorgelopen hadden hebben we lekker uitgerust in het hotel die avond. Ik wilde toen via internet een nachttrein boeken naar udaipur voor 2 dagen later. Tot mijn grote schrik zag ik dat deze al helemal volgeboekt was, met al een lange wachtrij. Zelfs de eerste klasse. Shit wat nu... De volgende ochtend na het ontbijt zijn we naar het treinstation gelopen weer, even het reserveren bureau moeten zoeken en in de rij gewacht. We zijndaar wel een uur geweest. Zo makkelijk als een kaartje uit een ns apparaat is dit niet! Uiteindelijk hebben we de volgende dag toch een trein naar udaipur, alleen overdag om 2 uur in een zit klasse. Wel heel cheap. Achja langer in jaipur wilden we niet blijven, iets meer rust is welkom! Die dag hebben we de highlight van jaipur bezocht, de hawa mahal, ik het city palace en pascal de Jantar matar. Net daarvoor was er een man met oranje haar en een gele baard en een blind oog die ons met de fiets graag door heel de stad wilde vervoeren. Thanks but no thanks. Pascal vond het een leuke man en gaf hem 10 rp. Nooit doen want we zijn de komende 4 uur niet van hem af gekomen haha. Hij heeft de hele tijd gewacht voor het city palace totdat we terug kwamen. Bovendien ging het weer lekker lang en hard regenen, en bleef ie alsnog wachten. Wat die mensen toch wel niet doen voor een paar rupees. Onderweg naar het hotel hebben we wat kussenslopen en pascal een leuke zonnebril gekocht. Wat opvalt hier in india is dat veel mensen wel een soort van werk hebben. Op een vrij simpele opdracht, zitten dan wel 7 werkende mensen waarvan er 5 rustig toekijken en niks doen. 
De volgende dag, de laatste dag in jaipur hebben we die ochtend eigenlijk alleen wat uitgeslapen. (omg pascal laat me zojuist een enorme spin zien die nu onder mijn bed doorloopt). Met een fietsriksha worden we naar het station gebracht. Wachtend op de trein komt een oude meneer nog een eenmansgesprek voeren met pascal. Ja onze trein is nu niet zo chill.. We zitten tegen een kaarsrechte leuning, met zijn 3 en op een bankje. Voor de ramen zitten tralies. Je zit lekker dicht tegen de persoon naast je, pascal zat zelfs naast een ware waterbron, zo erg zweette die vent. Ondanks dat deze niet al te comfortabele 7 uur durende treinrit, was dit toch een zeer interesante ervarring. Zo was er een vrouw met een sik waar pascal jaloers op is ( hij laat momenteel zijn baard staan). Een man naast ons kwam om het uur met wijze indiase levenspreuken aanzetten. Zo had je " the indian culture says that the lord of the world is the sun" en " the smiling face is next to the godness". Wat ie er precies mee bedoelde weten we niet. Maar meneer was aardig. Hij gaf ons ook kardemon pitten die hij in zijn snotdoek bewaarde. Tegenover ons hadden we steeds welvarende indiase mensen. Weer te zien aan het bezit van een iphone. Met deze kun je iig een leuk gesprek voeren. De man begon op een gegeven moment uit een klein zamkje te eten. Pascal vroeg zich al de hele tijd af wat al die zakjes toch waren. Nu was het de kans op te proberen. Ze willen meteen alles laten proeven. In dat zakje zaten een soort harde noten ( zeg gerust steenhard) waar je op moet kauwen en wat menthol smaak vrij komt. Lekker is het niet maar het geeft wel een fris gevoel. Ook krgen we een lekker kopje chai thee aangeboden en hebben we iets gegeten waar we een uur van in brand hebben gestaan, zo heet! verder was er ook een trio dat bestond uit een vrouw dat op een trommeltje sloeg, met haar 2 kleine kinderen. Het meisje deed in de kleine gang tussen de banken zomaar de flikflak en andere lenige kunstjes. Het jongetje had een soort keppeltje op met een touw eraan en een gewichtje. Handen in de zij, en draaien maar met dat hoofd. Zo leek ie net een helikoptertje. Jongetje was iets van 2 jaar gok ik... Ook kwamen er af en toe straatkindjes die de vloer van de trein kwamen schoonvegen voor een rupee. Damn die kinderen zagen er niet gezond uit. Maja, het was een lange 7 uur durende rit, doch interesant. Dan komen we laat in de avond in udaipur aan, wat al een oase van rust lijkt na jaipur. We worden ook nog is door ons hotel opgehaald, heerlijk! De eigenaar van he hotel is oa een nederlandse vrouw. Dat was erg fijn! Wat we in udaipur hebben gedaan komt de volgende keer weer! Ik loop weer ontzettend achter met mn verslagen! Om even fris te eindigen, we hebben al een week diaree en spuwen zo nu en dan vuur uit de poeperd. Maar echt ziek zijn we niet. Op een lichte verkoudheid van mij na :). Ayu! Mel en Paso