Thank you Ramadan!

 
Op udaipur staat een man met mijn naam op een bord ons op te wachten. Wat was dit rustig hier! En Pascal jaagt alle enge mannen/vrouwen/honden weg, het is zo fijn dat hij bij me is, zonder hem had deze reis niet zo veilig kunnen verlopen! Ons hotel zat aan de muur van het paleis vN udaipur. Vanaf het dakterras restaurant waar we even een hapje gingen eten meteen hadden we prachtig uitzicht op dit verlichtte paleis. Ik zag iets enorms door de lucht vliegen, volgens mij een vleermuis maar pascal zei dat die veel sneller wapperen met de vleugels. De eerste dag in udaipur zijn we richting het paleis gelopen. We zijn er niet ingegaan,, het paleis in jaipur was mij tegengevallen dus ik was bang dat dit ook zoiets zou zijn, bovendien vond pascal paleizen gay. We konden het wel mooi van de buitenkant bewonderen, en de tuin inlopen waar we aan het meer van udaipur hebben gechilled. Onder de boom. Waar wel ja, een stuk of duizend vleermuizen in bleken te zitten. Had ik die avond ervoor toch een vleermuis gezien! Als ie zijn vleugels uitstrekt was ie wel 1 tot anderhalve meter. Brrrrr. Daarna zijn we even wezen shoppen. Het is zo warm de hele tijd, dus pas had een luchtige broek nodig. We gingen weg bij de winkel met 1 broek en shirt voor pas, en een broek en grote rok voor mij. Dat is het probleem hier, er zijn echt zooo veel leuk dingen te koop! De rest van de dag had het de hele tijd geregend, beetje jammer. We hadden toen even een dipje, want zelfs udaipur, die ook wel het venetie van india wordt genoemd, is een drukke chaos vol met toeters, riksha s, mensen die je vanalles willen verkopen. De romantiek valt ver te zoeken vonden we. Op het meer ligt wel het beroemde lake palace, waar de james bond film octopussy is opgenomen. In verscheidene restaurants wordt deze film dan ook elke dag gedraaid. De tweede dag in udaipur besloten we iets heel anders te doen! Ons hotel , Kumbha palace had namelijk ook een ranch, met kleine huisjes, fruitbomen, dieren in het platteland. Omdat pascal dierwetenschappen studeert was het ook leuk om hier een dag te verblijven. Met de jeep werden we opgehaald. Op de ranch waren vooral veel paarden, en koeien uiteraard. Verder ook kippen en geiten. Was een gezellige sfeer daar, veel mensen werkten daar gewoon. Uietraard waren er ook een boel indiers die de hele tijd maar ergens zaten, zoals een oude meneer die zo nu en dan een vreemd geluid produceerde. We werden welkom geheten met een kopje chai thee en de vrouw die het eten maakte stelde zich voor als narani. Die sliep altijd buiten om op de paarden te letten want er kwamen wel is luipaarden langs. Ze sliep op een soort tafel onder de boom met een zeil erboven. Wel beetje schraal.. Wat werkte ze hard de hele tijd, koken, land omploegen, gras voor de dieren snijden etc. een amerikaans meisje had een dag paard gereden en at nog even lunch met ons mee. Al die amerikanen zijn altijd zo te herkennen,,zo overdreven awesome en amazing ze alles vinden. We maakten vrienden met een veulen, we noemden hem sam. Hij was een beetje angstig in het begin maar dat verdween na een poos. Er was ook een kalfje,, echt indiase kalfjes zijn echt te cute! Met de grote flaporen. We zijn ook even van de ranch af geweest om een wandeling te maken. We kwamen zo door allemaal kleine dorpjes waar al die kindjes naar je toe renden en hallo en byebye riepen. Soms met een angstig gezichtje, maar als je even naar ze lacht fleuren ze helemaal op. wel erg armoedig allemaal... Het was een eigenaardig sfeertje op het platteland, zodra je het dorp uit liep, werdt het zo rustig, en er waren dit keer maar twee mannen die naar je staarde in plaats van 34. Pascal voelde zijn beschermde rol opkomen en koos verstandig om weer naar de ranch terug te lopen, dat was een erg veilige keuze. Ondanks de armoede, denk ik toch niet dat die kinderen een slecht leven hadden. Ze waren allemaal lekker buiten met elkaar aan het spelen. Iets simpels wat bij ons in nederland steeds zeldzamer lijkt. Niemand die daar binnen in zn eentje gaat zitten hoor. De vrouwen hier werkten ook allemaal hard, een mager vrouwtje liep me toch met een enorme berg plantafval op haar hoofd. Geen wonder dat de vrouwen hier graadmager waren. In tegenstelling tot in de steden, waar zowat 80 procent moddervet is. Eten vast een paar chapati's te veel per dag. Die dikke buiken die je onder de sari ziet verschijnen is niet altijd een al te prettig aanzicht. Maar het deert blijkbaar niet, dik, oud of verlept, die buik laat je zien. De sari verbloesemd het lijf in ieder geval wel een beetje. Bij de dorpjes waren helaas ook veel tienerjongens van rond de 18. Op de een of andere manier is dit de categorie mensen waar je je hier niet helemaal bij op je gemak voelt. Iedereen kijkt, dat heb je sowieso, maar die jongens vetrouwen we niet. We zijn uiteindelijk teruggelopen en hebben onze wandeling niet af kunnen maken. We hadden beter eerst even op de ranch moeten vragen hoe veilig het was. Later zei de baas daar dat dat allemaal goede ongevaarlijke mensen waren. Maja dat wisten we niet. In onze cottage was die grote spin waar ik in mn vorige verslag over vertelde. Dat was nog een hele achternavolging, ook hier heeft Pascal me weer super gered. Anyway, het was lekker even bijkomen daar op de ranch! Blijkbaar is johnny de mol daar ook geweest voor opnamen van " waar is de mol". Even kijken als  we terug zijn in Nederland. De volgende ochtend reden we weer terug naar udaipur voor ons laatste dagje daar. Hier hebben we een ropeway gepakt, om udaipur vanaf de berg te bekijken. Die ropeway was een gammel ding haha. Ik heb die dag een mooi leren boek gekocht die ze daar veel maken. Pascal bleef maar twijfelen, uiteindelijk wilde ie er geen, maar ik kreeg een klein boekje waar een dier opstond cadeau die ik aan hem gaf, iedereen blij! Ook zijn we bij een klein ouderwets  kleermakertje geweest om naald en garen te kopen aangezien pascal s broek van alle kanten uit elkaar viel. Tot op de dag van vandaag, een dikke week later,vermaakt hij zich nog steeds met het naaien van kleren. Zelfs nu, is hij bezig met het naaien van mijn broek waar ik vanmiddag uit ben gescheurd. En dat voor 25 eurocent, die jongen kan zich toch zo makkelijk vermaken. We hebben die dag ook heel lang bij een tempel gezeten waar net iets bezig was, allemaal vrouwen in alle kleuren aan het dansen en zingen. De nederlandse vrouw van ons hotel had voor ons een bus gereserveerd, een sleeper bus naar jodhpur die in de avond vertrok, en om half 6 in jodhpur zou aankomen in de ochtend. We werden met een riksha afgezet bij iets vaags waar de bus vandaan zou moeten vertrekken. Echt, hoe alles hier geregeld is..maarja het werkt. Tijdens het wachten op de bus waren er alleen heel erg veel zwerfkindjes,, die gebaren dan met hun hand dat ze iets eten. Ze hebben honger. Het is niet makkelijk om te negeren, maar je kunt ze beter niet laten wennen om te gaan bedelen. Maar onze bus, ja dat was best tof. Je had daarin een soort bedstee,,of hok. Met glazen schuifdeurtjes en gordijntjes. Kon je dus lekker in gaan liggen. Helemaal enthousiast beginnen we aan deze reis naar jodhpur! Ons geklets houdt al gauw op als de bus begint te rijden. Midden in de stad, moest de bus remmen om de meter, hobbel of gat in de weg, toeter, draaien. Zeer oncomfortabel was dat. We dachten dat dat wel over zou gaan als we eenmaal de stad uit zouden zijn. Not. Ik weet niet wat voor een route dit was, maar de hele weg naar jodhpur zat vol met gaten hobbels. We waren net twee eenzame koekjes in een koektrommel, die een klein kind oppakt en door elkaar gaat rammelen om te kijken of er nog iets inzit. Zo voelde dat, voor zo n 6 uur. Geluk bij een ongeluk hebben we niet geslapen, want ja hoor, om 3 uur snachts stopt de bus ineens en begint er een man iets onverstaanbaars te schreeuwen in de bus. Pascal had het al snel door en kijkt gelukkig naar buiten en ziet " jodhpur junction" staan tot onze schrik dat we in jodhpur zijn aangekomen, veel eerder dan geplanned. No shit. Midden in de nacht, doodmoe, in deze nog wild vreemde stad. Ik had gelezen dat autoriksha s bestuurders in deze stad je nog wel is naar verkeerde hotels wil brengen, wat dit extra spannend  maakte.  Ondanks dat het nacht was waren er nog steeds riksha s aan het wachten. Gelukkig maar eigenlijk. Het was ramadan, vandaar dat ze wakker waren. Ze zaten nu wel in een machtspositie, ze konden lekker hoog bedrag vragen want we konden daar sowieso niet blijven met onze tassen. Zonder gedoe zijn we Uiteindelijk aangekomen in het donkere guesthouse met geiten op het balkon Gelukkig was de poort open en hebben we kunnen zitten op de overdekte patio. Op het balkon zijn we tegen elkaar aan gekropen en probeerden we te slapen. Ik viel al bijna in slaap toen een mevrouw van het guesthouse met een matras voor ons kwam aanzetten ineens. Thank you ramadan! In de ochtend maakte ze onze kamer schoon en hebben we even goed bijgeslapen. We hadden nu een kamer zonder ramen en een ventilator maar ondanks dat was onze kamer een sauna. Omdat je dus tegelijkertijd heel erg zweet snachts door de hitte, en die ventilator je weer afkoeld  hebben we dus wel een flinke keelpijn opgelopen. We hebben verder die eerste dag nog een beetje rondgewandeld door de oude binnenstad, waar ik wat "jootis" heb gekocht, van die puntige leren schoentjes. Jodhpur heeft nu al zo veel meer magie dan udaipur! Al die blauwe huisjes (jodhpur, ook wel blue city genoemd, schijnt muggen af te weren) en steegjes zonder al te veel verkeer, veel chiller. Het guesthouse waar we zaten zat net onder mehrangarh fort op de heuvel, dus keken we mooi op de oude binnenstand. Om de zoveel tijd hoor je de imam van de moskee over de stad galmen met het gebed. Ik weet niet, maar jodhpur heeft wel iets magisch. Guesthouse was prima, alleen hebben we daar veel te vaak gegeten, want het was niet zo lekker. Taaie broodjes en oude pannekoeken. Ik nam pascal mee naar een beter restaurant waar wel heerlijk hebben gegeten! Als je hier een goede plek eenmaal hebt gevonden, is het eten echt goddelijk. In udaipur wilde ik een kookcursus doen, die helaas al vol zat.mijn volgende poging was in jodhpur, waar ik goede dingen had gelezen over een vrouwtje. We zijn langs geweest om te vragen, en helaas, de volgende paar dagen kwam fox tv langs voor iets. Dat was even een grote teleurstelling voor mij. Dat vrouwtje vond het wel oprecht erg jammer. Ik zou bijna naar jodhpur terugkeren om alsnog langs te gaan. De laatste dag in jodhpur breekt aan. Hier wilde ik langsgaan bij een miniatuurschilder die blijkbaar gratis lessen geeft. Het was even zoeken maar uiteindelijk vonden we Vijay's zijn art school. Wat een lieve man was dat. We kregen meerdere keren een kopje chainthee en hebben daar de hele dag getekend en geschilderd. Zelfs Pascal, die nog liever in delhi treinstation zou lopen kreperen dan te moeten tekenen, heeft zich hier uitstekend vermaakt. Hij had nooit gedacht dat ie zo' n leuke olifant kon maken. Vijay heeft ons tips gegeven, en op een halve linze een miniatuur olifant en pauw geschilderd. Echt sick. Uiteindelijk hoopt de kunstenaar natuurlijk iets van zijn werk te verkopen. Daar draait alles om in dit land. We hebben ook allebei een mooi kunstwerkje van gekocht. Misschien niet heel goedkoop, maar het zeker waard voor een leuke dag en een leuk souvenier. Om kwart voor 12 die avond vertrekt onze trein naar jaisalmer. Of we het treinstation zouden bereiken was nog maar de vraag want jezusminna wat wat het toch hard aan het regen en onweren. Alle straten werden weer watervallen. Gelukkig hield het op tijd op en bereikten we het treinstation. Weer lekker chill in de 3 AC klasse met bedden. Ik was moe en ging zo snel mogelijk proberen te slapen, terwijl pascal hindi lessen kreeg van de meneer naast hem. Hij was zo enthousiast over de schilderles die dag dat hij voor die meneer zelfs een tekening van een olifant ging maken. Goed slapen zat er weer is niet in, want om 5.45h komen we aan in de woestijnstad jaisalmer. Midden in de Thar woestijn duikt dit kleine stadje op als een soort zandkasteel. Alle huizen en gebouwen zijn van zandsteen gemaakt, en boven het stadje torent het zandkasteel/ fort. Het leek net het stadje waar aladin en jasmine wonen. Verder heeft dit stadje talloze kleine steegjes en mooie haveli's ( oude huizen waar vroeger rijke mensen woonden). In de zandstenen zitten dan allemaal mooie motieven gegraveerd. Vanaf het station werden we weer opgehaald door ons guesthouse. We verbleven in een 250 jaar oud gebouw, echt heel mooi. Enige nadeel was dat we weer alleen een ventilator hadden( airco zou ons keeltje niet veel goeds doen.) het werd dus weer snik en snikheet in onze kamer gedurende de dag. De temperatuur komt overdag niet onder de 44 graden hier. Sochtends hebben we eigenlijk weer vooral geslapen en hebben 
Lekker gegeten op het dak van het hotel, dat uitzicht heeft op het fort, niet slecht. De zoon van de hoteleigenaar was een aardige knul van 20 , die echt altijd bij ons bleef staan als we aan het eten waren, tot ongemakkelijk aan toe. Later zijn we naar het meer gelopen. De reden dat dat meer niet verdampt is denk ik omdat het meer voor 70 procent uit viezigheid bestaat, en 29 procent meervallen(vissen). Het is best ernstig hier hoe mensen met het afval omgaan. Vanuit de trein bijvoorbeeld wordt zonder enige wroering plastic flessen en ander afval naar buiten gegooid. In dit meer ook, mensen dumpen daar gewoon hun afval. Zo zijn er ook indiase toeristen bij dat lake, die de vissen koekjes en brood aan het voeren waren. Zijn de koekjes eenmaal op, dan flikker je de verpakking ook ff gewoon het water in. Schandalig. Zoals wij in nederland eens per jaar een Earth Day Hebben waar we het licht uitdoen, hebben ze hier eens per jaar green day , dan stimuleert de overheid of wie dan ook om voor de verandering is een prullenbak te gebruiken. Dit land is natuurlijk zo enorm snel aan het groeien, mensen hebben nog weinig besef met wat een probleem ze creeeren. Spugen, pissen, schijten en je afval dumpen doe je hier gewoon op straat. Bij het meer was er een koe die ons wel mocht en ons lang achterna liep. We hebben hem lekker in zijn nekje geklopt. Op een gegeven moment ging de koe even liggen, en er kwamen meteen kraaien op hem zitten. Echt heel zielig, want die stomme kraaien gingen hem hele tijd aan zijn ooglid plukken, en in zn oog pikken! Zo leek de koe net dood. In het stadje hebben we verder nog een kameelsafari geboekt voor 2 dagen later, met overnachting in de Thar woestijn, onder de sterrenhemel! De tweede dag in jaisalmer heb ik een sari aangehad, een tulband en wat andere chille kleren gekocht voor op de kameel. Verder hebben we het fort bezocht en hebben we daar gegeten. Helaas zullen we deze dag alleen vooral herrineren als de dag dat pascal te horen kreeg van een nog openstaande boete van 2011. Hij zat destijds in liverpool, en had daarom zijn brommer van de verzekering gehaald om wat geld te besparen, hij reed er uiteraard toch niet op. Hij wist alleen niet dat hij dan ook het kenteken had moeten schorsen. Nog nooit had hij hier bericht van gehad, en ondertussen is er nu ook een aanmaning bij gekomen wat het totaal bijna op 500 euro brengt. Dat is nog is klote want het is niet eens zijn eigen schuld. hij krijgt nog liever een boete voor te hard rijden, want dan weet je tenminste dat je fout zit!
De dag erna gingen we in de middag Al op kameelsafari. In de ochtend zijn we toen nog op zoek gegaan naar een internet cafe, om meer te weten te komen over die boete en wat er aan gedaan kon worden vanuit India. Uiteraard was het weer is zo ver en was voor de honderdste keer de elektriciteit uitgevallen. In een steegje zat een bankje waar wij even gingen wachten totdat de elektriciteit het weer deed. Na een half uur kwam een oudere meneer er aan die in het huis tegenover het bankje woont. Een aantal vrouwen waren daar al een tijd bezig met schoonmaken. De oude man vond ons op de een of andere manier een storende factor in zijn bestaan want hij jaagde ons zo onbeleefd weg! Ik werd zo boos! We deden niks kwaad, waren alleen aan het wachten. Ik heb nog gevraagd om een reden, maar hij wuifde me gewoon weg. Heb gezegd dat ik hem ontzettend asociaal en onbeleefd vond. Pascal liep gewoon verstandig weg omdat ie al ontzettend verdrietig was. 
Om 3 uur vertrokken we met de jeep om dieper de woestijn in te gaan. We waren met nog 2 andere franse meisjes. Er zijn echt ontzettend veel fransen in india. Die jeep tocht was al tof. Het leek net of er continu een hete fohn op je gezicht stond. In de woestijn waren allemaal wilde dieren, voornamelijk geiten , koeien en af en toe wat kamelen. Je zag soms ook de carcassen van die dieren liggen. We bezochten eerst een verlaten woestijndorpje, dat al zo n 400 jaar leeg staat. Die stammen werden zo nu en dan weggejaagd door de maharadja, en zo waren er ondertussen talloze van dit soort verlaten dorpjes. Het was ondertussen meer een ruine uiteraard. Het was wel verrassend koel in zo n hutje. Onderweg was er een tractor die vast zat in het zand. Wij konden er gelukkig nog omheen rijden zonder problemen. Op een gegeven moment komen we aan bij onze kamelen. Een hele groep indiers die met ons meegaat op de tocht op kamelen. Net een soort expeditie. Ik vroeg aan de oudste kamelen meneer of ie mijn tulband wilde omdoen, en zo was ik helemaal klaar voor de tocht. Pascal had een sjaal om zijn hoofd gewikkeld. Op de kameel had je zo n mooi zitje, met zwaarden en kussens. Ik vond het best comfortabel zitten eigenlijk. Die franse meisjes zaten continu te klagen dat ze pijnlijke billen hadden, konden ook nergens tegen. Samen met een woestijn jongetje van 12 leidden wij de stoet. Hij zat zonder enig kussentje op die kameel te chillen, doet ie vast vaker. We hebben wat gepraag over fietsen, over zanddouchen en over wanneer ik nou is ging trouwen want die leeftijd had ik ondertussen wel vond ie. verder was het erg warm, zo n 50 graden in de woestijn. Gelukkig s er onbeperkt drinkwater. Op een gegeven moment werden we gedropt in een paar zandduinen voor de zonsondergang die helaas niet meer is gekomen, het was niet een strak blauwe lucht. Maar dat gaf niet, we hebben lekker kunnen spelen in deze enorme zandbak. Pascal werd helemaal opgewonden van de mestkevers die met een dikke mestbal rondlopen en een gat graven. Holletje in, en even later komen ze er met een beetje zand uitlopen, echt  geinig. Na een tijd werden we gelukkig weer opgehaald om naar het kamp te gaan en wat te gaan eten. Op een vuurtje werd ons eten klaargemaakt. Was erg lekker! We moesten wel een beetje opschieten want in de verte was de lucht angstaanjagend donker, en er was een aardig windje. Deze lucht kwam helaas alsmaar dichterbij, en snel hebben we onze bedden ( die gewoon in de open lucht stonden) naar binnen gebracht. de volgende scenes komen rechtstreeks uit een film. Op een gegeven moment houdt de wind helemaal op met waaien ( echt een stilte voor de storm) en naast dat de lucht bijna zwart is, zie je in de verte tegen deze donkere wolk ook een enorme zandstorm aankomen. Ohoh. Was wel gaaf om te zien, kamelen die wijdbeens staan, met zo n donkere lucht met zand achter hen. Wauw dat was nice en spannend! Toen opeens werd alles een beetje wazig en kreeg alles een rode kleur en toen begon de kermis. Snel gingen we met zn allen het hutje in, maar zelfs door de kieren hier kwam vanalles binnenwaaien. Onder een dekentje waren we wel beschut tegen het zand. Ik vond het gaaf en ging op een gegeven moment naar buiten om die hele storm te ervaren. Pascal vond het zand in zijn ogen niet zo prettig en bleef omder het dekentje zitten. Toen het zand allemaal was overgewaaid werden onze bedden weer naar buiten gehaald en ditmaal onder het afdakje geplaatst. Want geheid dat het zou gaan regenen. Het was ondertussen Al flink aan het onweren. Ondanks dat het nacht was was het continu licht door de flitsen. Ik had dan wel niet de sterrenhemel die ik hoppte te zien maar dit was ook wel een bijzondere ervaring! Regenen zou het.. Ik lag op het uiteinde van de bedden zeg maar, en helaas was de wind gaan draaien , want toen het eenmaal ging regenen werd ik behoorlijk nat. Mijn dekens waren doorweekt! Ik ging maar dicht tegen Pascal aanliggen, daar was het nog droog. Het werd al weer veel te vroeg licht, en ineens waren we omringd door wel duizend geiten. Na het ontbijt hadden we nog 2 uur op de kameel, ik was alleen zo moe, ik kukkelde bijna in slaap. De franse meisjes hebben een deel gelopen want ze hadden te veel last van de billen. Het einde was een beetje ongemakkelijk, want het is blojkbaar normaal om een fooi te geven aan je kamelenman. Maja er waren wel 15 mannen mee op tocht, en hoeveel geef je dan? Ik heb die kleine kerel maar iets gegegeven. Hij kon wat japanse woorden zeggen en dat kon ik wel waarderen. We waren laat in de ochtend terug in jaisalmer en konden een zeer nodige douche nemen in een verlaten pand met een douche waar 3 straaltjes uit kwamen. Deze avond zouden we de lange treinreis van wel 18 uu terugnemen naar Delhi. De trein naar amritsar zat al voor de komende weken volgeboekt, dus misschien gaan we daar wel niet meer heen helaas. Vanuit delhi hopen we een bus te kunnen regelen naar manali, in het himalaya gebied van india. Dus dat zou nog spannend worden. In de trein hebben we weer een fijne AC coupe, alleen zouden we geen vrienden maken deze treinreis. Een jongen vroeg in het begin al waarom pascal nou zijn schoenen uitdeed, haha. Hij durfde niet te zeggen dat het stonk alleen. Er waren ook weer wat jongens die ons de hele reis aanstaarde, tegenwoordgi staren we gewoon keihard terug en trekken we een gekke bek. Na een redelijke nacht in de trein komen we wer aan in de stad waar we eigenlijk nooit meer willen komen. Benieuwd hoe we deze helse stad nu weten te hendelen! Dat in het volgende verslag! Voor nu, vaarwel rajasthan!

Namaste, Melanie en Pascal

En hieronder Pascal's enorm uitgebreide dagboek!

10-07-2013 / 27-07-2013 (hrs. t/b/p)

Day 1: Amsterdam - Helsinki (3:00 p), sleeping at airport
Day 2: Helsinki: sightseeing, Helsinki - New Delhi (6:45 p)
Day 3: New Delhi: walking, walking, walking
Day 4: New Delhi: trainticket, Red Fort, Delhi - Jaipur (5:30 t)
Day 5: Jaipur: sightseeing Old city, Iswari Minaret, shopping
Day 6: Jaipur: Hawa Mahal, City Palace, Jantar Mantar
Day 7: Jaipur: oversleeping, Jaipur - Udaipur (7:00 t)
Day 8: Udaipur: City Palace, shopping, off-day :(
Day 9: Udaipur: Krishna Ranch, relax ja!
Day 10: Udaipur: Hill View, shopping, Udaipur - Jodhpur (6:00 b)
Day 11: Jodhpur: sleeping, shopping, knitting, eating
Day 12: Jodhpur: Mehrangarh Fort, very nice food: Jal Frazier!
Day 13: Jodhpur: Art School, Jodhpur - Jaisalmer (5:45 t)
Day 14: Jaisalmer: sleeping, Camel booking, Le Lake
Day 15: Jaisalmer: shopping, Jaisalmer Fort, Police fine :(
Day 16: Jaisalmer: Camel Safari, sleeping in a sandstorm
Day 17: Jaisalmer: Camel Safari, Jaisalmer - Delhi (18:20 t)